کاناپه
کاناپه، سوفا یا مبل سه نفره و گاهی مبل چهار نفره نوعی از وسائل خانگی از گروه مبلمان است که به منظور نشستن بیشتر از یک نفر ساخته و طراحی شده‌است. کاناپه‌ها برای لمیدن و خواباندن دست، بازو و کمر طراحی و ساخته میشوند. بیشتر این نوع اسباب دارای دسته‌هایی هستند که در دو طرف آن و برای استراحت و جاگیری دست‌ها به کار می‌روند. کاناپه‌ها را معمولاً در اتاق‌های نشیمن، اتاق مخصوص تلویزیون، اتاق ناهارخوری و اتاق استراحت قرار می‌دهند. ساختار کاناپه‌ها چوبی یا فلزی است و روکش آنها از جنس پارچه، چرم و یا ترکیب هر دوی آنها است. در هتل‌ها، شرکت‌ها، اتاق‌های انتظار و گاهی مغازه‌ها از کاناپه استفاده می‌کنند.
اثاث
اثاث نام عمومی برخی از وسیله‌های خانگی و اداری و عمومی است که معمولاً در نشستن و کار کردن انسانی بکار می‌آید. اصلی‌ترین و رایج‌ترین این وسیله‌ها انواع میز و صندلی است.
کمد
کُمُد (به فرانسوی: Commode) یا گنجه اتاقک و فضای کوچکی است که در خانه برای آویزان کردن و نگهداری لباسها استفاده میشود. کمدهای جدید بیشتر در اتاق خواب و در میان دیوار به طوری که از نظر ظاهری جلب توجه نکند یا بصورت مجزا و مانند یک قفسه ساخته میشود.
میز تحریر
میز تحریر نوعی از اسباب منزل، شرکت، مدرسه و غیره است که به منظور انجام امور اداری، تحریری، نگارش، مطالعه، کار با رایانه و غیره مورد استفاده قرار می‌گیرد. این نوع میزها معمولاً دارای کشوهایی در زیرشان هستند. این کشوها به منظور نگهداری اسباب ادارای مورد استفاده قرار می‌گیرند.
تختخواب
تختخواب، یکی از اسباب بزرگ یا جایی از خانه است که برای خواب و به‌عنوان جای اصلی استراحت و فعالیت جنسی از آن استفاده میشود. در تعریف لغتنامهٔ دهخدا از آن، تختی است که بر آن تشک، لحاف و بالش گذاشته‌شده و برای خوابیدن مورداستفاده قرار می‌گیرد.در بسیاری از فرهنگ‌ها، تختخواب را مهم‌ترین وسیلهٔ خانه می‌دانند.
در تختخواب‌های امروزی، معمولاً از یک تشک که بر روی جعبه‌فنر قرار دارد، استفاده می‌کنند.جعبه‌فنر، جعبه‌ای به اندازهٔ تشک است که در آن چوب و فنرهایی به‌کار رفته که امکان ارتجاع بیشتر را به تشک می‌دهد. این وسیله را روی قاب تخت (که تشک را از زمین فاصله می‌دهد) یا روی توفال‌هایی در اندازهٔ یک‌درچهار اینچی می‌گذارند.
برای راحتی بیشتر، اغلب مردم یک بالش به زیر سر خود و در بالای تختخواب قرار می‌دهند. از پتو، روانداز یا ملحفه نیز برای گرم‌شدن استفاده می‌گردد.
صندلی
صَنْدَلی یا سَنْدَلی الگو:به فارسی افغانستان از اثاث است و برای نشستن بکار میرود. صندلی معمولاً نشیمن و پشتی و چهارپایه و گاه دو دسته دارد.
پیرامون واژه
لغتنامهٔ دهخدا به نقل از محمد تقی بهار این واژه را از دستهٔ لغاتی شمرده‌است که از روسی یا اتریشی و غیره به زبان فارسی وارد شده‌اند. در سرواژهٔ «صندلی» از لغتنامهٔ دهخدا چنین آمده‌است:
سندلی. کرسی که در قدیم کفش پادشاهان بر آن می‌گذاشتند. (حاشیه برهان قاطع چ معین ج ۲ ص ۱۳۳۷). و در همین حاشیه از رشیدی آرد که ظاهراً معرب صندلی است - انتهی. نوعی از تخت کوچک که بهندی جوکی گویند. (غیاث اللغات). مرحوم بهار صندلی را جزء لغاتی شمرده‌است که از روس و اطریش و غیره داخل فارسی شده‌است. (سبک شناسی ج ۱ ص ۲۸۱). کرسی پشت دار که بر وی نشینند. زیرگاه: به کرمان آمد و بر پهلوی تخت سلطانی بر صندلی صدارت نشست. (سمط العلی ص ۸۱). در آن حین از اسپ پیاده شده و بر صندلی نشسته، عراقیان را بر محاربه و دستبرد تحریص کرد. (حبیب السیر).
انواع صندلی
بر پایهٔ کاربرد
صندلی چرخدار: نوعی صندلی دارای چرخ برای افراد معمول و بیمارانی که قادر به حرکت نیستند، ویلچر.
صندلی الکتریکی: نوعی صندلی فلزی که از آن جریان برق عبور داده و برای اعدام به کار می‌برند.
صندلی تاشو: صندلیی که در وسط دو پایه آن لولا بکار برند که چون خواهند دوتا شود، و حمل و نقل آن آسان گردد.
صندلی دسته‌دار: صندلیی که از دو طرف آن برای تکیه دارای دسته باشد.
صندلی راحت: صندلیی که براحتی بتوان روی آن نشست و آن چنانست که تکیه گاه و نشیمنگاه صندلی از پارچه یک تیکه‌است. بالای پارچه به انتهای تکیه گاه و پائین آن به انتهای نشیمنگاه بسته‌است.
بر پایهٔ جنس
صندلی چرمی: صندلیی که روکش آن از چرم است.
صندلی حصیری: صندلیی که نشیمنگاه آنرا از نی سازند. صندلیی که نشیمنگاه و تکیه گاه آن از نی یا رشته‌های چرم حصیرباف باشد.
صندلی فلزی
صندلی چوبی
صندلی تابوره
صندلی تابوره صندلی‌های چرخدار بدون تکیه هستند که در بارها و همچنین در آزمایشگاه از آن استفاده میشود.
تابوره جهت نشستن جراح، کمک جراح، متخصصین بیهوشی در هنگام عمل جراحی در اتاق عمل مورد استفاده قرار می‌گیرد و در اندازه‌های مختلف قابل دسترس است.این صندلی قابلیت قابلیت تنظیم ارتفاع نیز دارد.
این صندلی باید بعد از هر عمل جراحی باید استریل مجدد شود.
میز
میز وسیله‌ای از اثاث خانه است که از یک صفحه رویی و پایه‌هایی که آن را نگه می‌دارند تشکیل شده است و غالباً برای نگه داشتن غذا یا وسایل دیگر در ارتفاعی مناسب برای استفاده راحت در هنگام نشستن به کار میرود.
میزهایی بسیار قدیمی در مصر کشف شده‌اند که با فلز یا سنگ ساخته شده بوده و برای قرار دادن اشیا به کار برده می‌شده اما جهت نشستن کاربرد نداشته اند. یونانیها و رومیهای قدیم نیز از میز استفاده می‌کرده‌اند.
میز اکثراً به همراه صندلی به کار برده میشود. رویهً برخی از میزها دارای لولا بوده و باز و بسته میشوند و گاهی قابل تنظیم نیز هستند برخی از میزها نیز دارای قطعاتی جدا شونده هستند.تعدادی از میزها کوچک و تا شو بوده و قابل حمل کردن هستند. میزهایی نیز در هواپیماها و بعضی خودروها در پشت صندلی تعبیه شده است که بسیار کوچک هستند و برای غذا خوردن در این مکانها به کار می‌روند. میزها غالباً دارای چهار پایه هستند اما بعضی از آنها ممکن است تنها یک پایه در وسط داشته باشند یا طراحیهای دیگری داشته باشند.میزهای سه پایه در قرون هجدهم و نوزدهم میلادی در اروپا بسیار شایع بوده و برای گذاشتن شمع یا چای خوردن استفاده می‌شده‌اند.
قفسه
قفسه یا گنجه نوعی کابینت است که اغلب از چوب ساخته شده و در خانه‌ها برای نگهداری ظروف یا لباسها و یا مشروبات در مقابل آلودگی و گرد و غبار استفاده میشود. تاریخچه استفاده از قفسه‌ها به قرون وسطی برمی‌گردد.
بارگیر
در صنعت ترابری، بارگیر قسمتی ثابت و یا غیر ثابت از وسیله نقلیه باری است که کالا، داخل یا روی آن قرار می‌گیرد. بنابراین بخش پشتی وانت‌بارها، کامیون‌ها و تریلی‌ها بارگیر نام دارد.
انواع بارگیرهای ترابری
بارگیر ثابت
بارگیری است که قابل جدا شدن از قسمت کِشنده وسیله نقلیه باری نباشد.
بارگیر غیر ثابت
بارگیری است که قابل جدا شدن از قسمت کشنده وسیله نقلیه باری باشد.
کفی
بارگیر غیر ثابتی است دارای کف پوشیده و بدون دیواره اتاق بار که عموماً برای حمل آهن آلات رول، کالاهای بسته بندی شده و در برخی موارد کانتینر استفاده میشود.
یخچالدار
نوعی از بارگیر با بدنه و سقف عایق بندی شده و مجهز به سامانه سردکننده‌است که عمدتاً برای حمل کالاهای فاسد شدنی به کار میرود.
کمپرسی
نوعی از بارگیر با بدنه فلزی و مجهز به جک هیدرولیک بالابرنده برای تخلیه کالا است که برای حمل کالاهایی مانند مصالح ساختمانی مواد معدنی و جز اینها بکار میرود.
اتاقدار
نوعی بارگیر ثابت است که دارای دیواره و کف پوشیده بوده و به منظور حمل بارهایی مانند کالاهای بسته بندی شده، فراورده‌های کشاورزی، دام و جز اینها بکار میرود.
بونکر
نوعی بارگیر فلزی استوانه‌ای شکل مجهز به موتور تخلیه کالا است که برای ترابری کالاهای فله‌ای مانند گندم، سیمان، ملاس، چغندر و غیره بکار میرود.
بارگیر بغلدار معمولی
بارگیر جامبو
بارگیر مسقف
بارگیر کمرشکن
بغلدار چادری
تانکر مخزن دار
تاقچه
تاقچه یا طاقچه یکی از مولفه‌های معماری در ایران است.تاقچه گاه از جنس چوب و زمانی از جنس سنگ اما عموماً از جنس گچ ساخته میشود.فرورفتگی داخل دیوار در اتاق‌ها، ایوان‌ها و حتی راهروهای خانه‌ها است. این تاقچه‌ها معمولاً با زیبائی و به وسیله انواع گچبری‌ها تزئین میشوند. ار تاقچه‌ها برای گذاشتن وسائل تزئینی یا حتی چراغ‌های لامپ و مانند آن استفاده میشود. تاقچه‌ها اگر بلند و بالاتر از قد انسان باشند رف نامیده میشوند و برای نهادن اشیائی که باید از دسترس کودکان دور بماند استفاده می‌گردد. در برخی نقاط از جمله شمال ایران از تاقچه‌های چوبی استفاده میشود.
حوضچه تعمید
حوضچه تعمید سنگاب یا حوضچه‌ای است که در مکان‌های مذهبی مسیحی برای نگاهداری آب تعمید و تعمید دادن کودکان و بزرگ‌سالان استفاده میشود.
حوضچه تعمید را معمولاً از سنگ، چوب، یا فلز می‌سازند. در ساختمان‌های جدید گاه این حوضچه‌ها را از شیشه هم می‌سازند. برخی از حوضچه‌های تعمید شکل‌هایی نمادین دارند برای نمونه حوضچه‌های تعمید با شکل سه‌گوش نشان‌گر باور به تثلیث‌ند.
کابینت
کابینت قفسه یا کمدی است که گاهی در حمام و اغلب در آشپزخانه برای نگهداری مواد غذایی، لوازم پخت‌وپز و ظروف استفاده میشود. کابینت‌ها در آشپزخانه‌های امروزی، اغلب بیشتر فضای بین یخچال، اجاق گاز و سینک ظرفشویی را اشغال می‌کنند. ولی در حمام‌ها، کابینت معمولاً به‌صورت تکی و فقط در بالای روشویی و یا توالت و به منظور نگهداری هوله، دارو و یا وسایل بهداشتی استفاده میشود.
تاریخچه
کابینت به شکل امروزی، در اوایل قرن بیستم میلادی و ابتدا به صورت کمدهای تکی در آشپزخانه‌ها به کار گرفته شد. تا پیش از آن آشپزخانه‌ها دارای کابینت‌های ثابت و جاسازی شده و محل مشخصی برای اجاق گاز، یخچال و دیگر وسایل آشپزخانه نبودند و اغلب فعالیت‌های صورت گرفته شده در آشپزخانه (مانند آماده سازی مواد غذایی) بر روی میز وسط آشپزخانه انجام می‌شد.
نقش کابینت در آشپزخانه
برای مدیریت بهتر فضای آشپزخانه با توجه به مثلث کار و با توجه به شرایط خاص استفاده کننده، از کابینت استفاده میشود. طراحی صحیح کابینت در آشپزخانه، موجب میشود تا فضای مفید و قابل استفاده آن آشپزخانه و سطح رفاه کاربر جهت پخت‌وپز و شست‌وشوی ظروف افزایش یابد.
انواع کابینت
کابینت‌ها بسته به نوع مواد سازنده به کابینت‌های فلزی، چوبی، ام‌دی‌اف، های گلاس ، پی‌وی‌سی، و یا ترکیبی تقسیم میشوند.کابینت‌ها را همچنین بر اساس اندازه می‌توان بصورت‌های آماده(معمولی)، نیمه سفارشی و یا سفارشی تهیه نمود.
طراحی کابینت‌ها
طراحی کابینت‌ها با توجه به تنوع آشپزخانه‌ها از نظر شکل طراحی(یو شکل، ال شکل، خطی، شبه‌جزیره‌ای و جزیره‌ای)، صورت می‌پذیرد. در هر حال در هنگام طراحی کابینت باید دقت نمود که جهت بازشدن در آن باید برخلاف جهت حرکت شخص استفاده کننده باشد.
سینی
ضرب المثل در گویش دزفولی:"عارف عارف تشت مو از ری بوم افتید اوازه ی مو به شهر کرمون افتید " در زمانی که با کوچکترین کاری که انجام داده میشود و خیلی ها متوجه میشوند بکار میرود.سینی، طبق و تشت (طشت) ظرفی مسطح با لبه کوتاه و عمق کم است.که برای حمل و پذیرایی غذا، آشامیدنی و سایر ظروف به کار میرود. به همین دلیل معمولاً مسطح بوده، و لبهٔ کوتاه آنها برای جلوگیری از لغزش و افتادن اشیایی است که بر روی آنها حمل میشود.سینی‌ها در اشکال گوناگونی ساخته میشوند، ولی کاربرد نوع مستطیل و بیضی آنها بیشتر است. جنس سینی ممکن است از فلزات گوناگون، پلاستیک، چوب، ملامین و سایر مواد باشد.
صندلی لهستانی
صندلی لهستانی گونه‌ای صندلی چوبی است که در برخی اجزای آن چوب خم شده بکار رفته است. روش ساخت میز و صندلی به این روش را میشائل تونت در قرن نوزدهم ابداع کرد. چون نخستین بار یکی از مهاجران لهستانی این روش را در ایران بکار گرفت این صندلی در ایران به صندلی لهستانی معروف شد.
جانانی
جا نانی که در زبان گفتاری «جا نونی» واگویش میشود ابزاری است که از آن در آشپزخانه بهره برده میشود و کارکردش نگهداری هر چه بهتر نان می‌باشد. جا نانی می‌تواند از آلوده شدن و خشک شدن نان جلوگیری کند ولی دربارهٔ کپک زدن با نگرش به پلاستیکی و دربسته بودن بیشتر جانانی‌های امروزی، خود این ویژگی‌ها می‌تواند شتاب در کپک زدن را به دنبال داشته باشد.
دکور
آرایه یا دکور در زبانزدها و اصطلاحات نمایشنامه و سینما، به مجموعهٔ ساختمان و اشیا و اسباب و دیگر عوامل آرایشی و تزئینی در صحنه نمایش گفته میشود.همچنین در میان عموم مردم منظور از دکور، چگونگی چیدمان و آرایش وسایل در خانه می‌باشد.
گچبری
هنر گچبری یکی از هنرهای وابسته به معماری است که در هر منطقه و هر دوره زمانی، شکل و شیوه مخصوص به خود را داشته است. همان طور که از نام این هنر پیداست، مصالح اصلی بکار رفته در این هنر گچ می‌باشد. در ایران نیز گچبری در دوره‌های مختلف تاریخی همراه با تفاوت‌هایی بوده است. گچ به دلیل داشتن خاصیت شکل‌پذیری، چسبندگی، رنگ مطلوب، کاربرد آسان، فراوانی و ارزانی کاربرد زیادی در هنرهای تزئینی دارد.
پیشینه
شواهد باستانشناسی نشان می دهند که تاریخ ساخت گچ به پیش از ساختن خشت و پخت آن به صورت آجر می رسد. در قدیمی ترین بنای دنیا، یعنی اهرام ثلاثه مصر که قدمتی چهار هزار و پانصد ساله دارد، از گچ به عنوان ماده چسبنده مقاوم بعد از ازاره در بین سنگ ها و جهت کلاف سازی آنها استفاده شده است. یکی از کاربردهای ویژه گچ، اندود کردن دیوارها و سطوح داخلی ساختمان ها است و هنر گچبری، این آراستگی را به حد کمال و دلنوازی می رساند. به کار بردن تزئینات گچی در تزیین دیوارها، روش معمول در شهر های ایران و عراق بوده است. اولین مردمی که در ایران به این کار دست زدند هخامنشیان و سپس ساسانیان بودند و اعراب در جریان فتوحات خویش، این هنر را از آنها فرا گرفتند. هنرمندان دوره اموی به طور وسیعی کاخ ها را با گچبری منقوش برجسته تزئین می نمودند. نمونه بسیاری از این گچبری ها در کاخ های «خربة المفجر»، «الحیر الغربی» و «المنیه» به کار برده شده است که گچبری های کاخ المنیه به واسطه در بر داشتن عناصر آدمی و حیوانی در کنار تزئینات هندسی و گیاهی، اهمیت بیشتری دارد. روش تزیینات گچی روی دیوارها، پس از به کار گیری خشت در بناها گسترش پیدا کرد و این روش در کاخ های شهر سامرا رواج یافت. پایین دیوارها با ازاره گچی به ارتفاع حدود ۱۰۰ سانتی متر پوشانده می شد. این گونه تزیینات در دو قصر جوسق و بلکوارا به کار رفته است. مجموعه تزیینات کاخ های سامرا در مرحله اول طبیعی هستند اما در دوره بعد عناصر تزیینی از طبیعت فاصله می گیرند. در سومین مرحله، زمینه تزیینات عمق چشمگیری می یابد که بهترین نمونه های آن در کاخ بلکوارا به چشم می خورد. در این دوره، ابتکار پوشش سطح آن چنان کامل گردید که تقریباً تمام زمینه را می پوشاند و این امر که برای نخستین بار در هنر اسلامی رواج یافت، اوج ترقی روش های تزیینی به شمار می رود و پس از آن در دنیای اسلام منتشر شد و از مهم ترین ارکان هنر اسلامی گردید. روش تزیینات گچی روی دیوارها از طریق حکومت طولونی از عراق به مصر انتقال یافت و نمونه هایی از آن در جامع طولون روی سطح داخلی و اطراف طاق ها و دور پنجره ها به کار برده شد.
هنرمندان دوره فاطمی، همچنان تحت تأثیر تزیینات هنر ساسانی (هنر رایج در دوره عباسی) بودند. تزیینات نقاشی گچی موجود در رواق قبله جامع الازهر از عناصر گیاهی که از روش تزیینات طولونی و عباسی اقتباس گردیده، تشکیل یافته است ولی اختلاف در طریقه استفاده از آنهاست. همچنین نمونه های زیبایی از خط کوفی مشجر در کتیبه موجود زیر سقف یافت می شود. در دوره فاطمی اهمیت تزیینات خطی افزایش یافت و به کار گیری خط کوفی مشجر روی زمینه های برگدار اشکال گیاهی انتشار یافت.
در دوره ایلخانی، هنر گچبری به سرحد کمال مطلوب رسید. به وجود آمدن محراب های گسترده با انواع خطوط به ویژه گونه های مختلف کوفی، به کار گیری انواع گره هندسی با نقوش اسلیمی طوماری و اسلیمی ماری در لا به لای کتیبه و اسپرهای خط با گل و برگ های پهن و نیز گودی و برجستگی نقوش، موجب تحولی عظیم و خلق شاهکارهای عظیم گچ بری در این دوران شد.
تزیینات گچی معمول در دوره سلجوقی، در عصر ایلخانی به تدریج رو به دگرگونی رفت و پر بودن و شلوغی تزیینات تبدیل به ویژگی گچبری این دوران شد. از زیباترین نمونه این گونه تزیینات شلوغ، نقوش به کار رفته در مسجد حیدریه قزوین، جامع ورامین و محراب مسجد ارومیه را می توان نام برد. روش های متنوع کنده کاری روی گچ و شلوغی عناصر تزیینی مختلف، در قرن هشتم جایگاهی خاص یافت. بهترین نمونه بیانگر این تحول، محراب اولجایتو در مسجد جامع اصفهان است که تاریخ ساخت آن ۷۱۰ ه.ق است.
در دوره ممالیک بحری، روش تزیین دیوار ها با نوار های گچی منقوش به عناصر نوشتنی، روی زمینه تزیینات گیاهی رایج گردید که نمونه آن در بالای پنجره مسجد «الظاهر بیبرس» مشاهده می شود. زیباترین نمونه های گچی مملوکی، در پنجره های گچی مشبک موجود در جامع دیده می شود که با اشکال هندسی همراه با شیشه های رنگین تزیین شده است. این پنجره ها را حاشیه هایی مزین به عناصر برگ و شاخه و نوشته های کوفی در بر گرفته است.
دوره تیموری، عصر به وجود آمدن رسمی بندی و کار بندی هایی از قالب های گچی مقرنس و قطار بندی های گچی ارزشمند است. به طور کلی، در هنر گچ بری این دوران انواع خطوط کوفی مشجر، مزهر، معقد و مشبک و نیز خط های محقق، نسخ، ثلث، رقاع، تعلیق و نستعلیق و به خصوص از خط معقلی، استفاده فراوان شده است. از آثار فراوان این دوره می توان به مقرنس بندی های گچی ارزشمند سر در مسجد میدان کاشان، قطار بندی های گچی مدرسه خرگرد در خواف و خطوط گچ بری شده در بقعه شیخ احمد جامی در تربت جام را نام برد.
در دوره صفوی، هنر گچ بری وارد روش های خاصی می شود. به طوری که زیباترین مقرنس بندی های گچی با عناصر گوناگون به خصوص مقرنس های طاس و نیم طاس همراه با نقوش گل و گیاه با انواع تیغه های گچی دالبری، زینت بخش کاخ های شاهی شده است. در این میان می توان به پدیده های ارزشمند مقرنس قطار و کار بندی ها و یزدی بندی های گچی بسیار شگرف کاخ هشت بهشت، سر در بازار قیصریه اصفهان و به خصوص دالبر های تیغه منقوش از ظروف گوناگون همچون تنگ و سبو و مقرنس بندی های طاسه دار گچی در تالارهای شاه نشین و موسیقی کاخ عالی قاپو و نیز خط گچبری ثلث بسیار ارزشمند در صفه درویش مسجد جامع همین شهر را یاد داشت.
keywords : هیت،سایت هیت شا،هیت شا
کاناپه، سوفا یا مبل سه نفره و گاهی مبل چهار نفره نوعی از وسائل خانگی از گروه مبلمان است که به منظور نشستن بیشتر از یک نفر ساخته و طراحی شده‌است. کاناپه‌ها برای لمیدن و خواباندن دست، بازو و کمر طراحی و ساخته میشوند. بیشتر این نوع اسباب دارای دسته‌هایی هستند که در دو طرف آن و برای استراحت و جاگیری دست‌ها به کار می‌روند. کاناپه‌ها را معمولاً در اتاق‌های نشیمن، اتاق مخصوص تلویزیون، اتاق ناهارخوری و اتاق استراحت قرار می‌دهند. ساختار کاناپه‌ها چوبی یا فلزی است و روکش آنها از جنس پارچه، چرم و یا ترکیب هر دوی آنها است. در هتل‌ها، شرکت‌ها، اتاق‌های انتظار و گاهی مغازه‌ها از کاناپه استفاده می‌کنند.
اثاث
اثاث نام عمومی برخی از وسیله‌های خانگی و اداری و عمومی است که معمولاً در نشستن و کار کردن انسانی بکار می‌آید. اصلی‌ترین و رایج‌ترین این وسیله‌ها انواع میز و صندلی است.
کمد
کُمُد (به فرانسوی: Commode) یا گنجه اتاقک و فضای کوچکی است که در خانه برای آویزان کردن و نگهداری لباسها استفاده میشود. کمدهای جدید بیشتر در اتاق خواب و در میان دیوار به طوری که از نظر ظاهری جلب توجه نکند یا بصورت مجزا و مانند یک قفسه ساخته میشود.
میز تحریر
میز تحریر نوعی از اسباب منزل، شرکت، مدرسه و غیره است که به منظور انجام امور اداری، تحریری، نگارش، مطالعه، کار با رایانه و غیره مورد استفاده قرار می‌گیرد. این نوع میزها معمولاً دارای کشوهایی در زیرشان هستند. این کشوها به منظور نگهداری اسباب ادارای مورد استفاده قرار می‌گیرند.
تختخواب
تختخواب، یکی از اسباب بزرگ یا جایی از خانه است که برای خواب و به‌عنوان جای اصلی استراحت و فعالیت جنسی از آن استفاده میشود. در تعریف لغتنامهٔ دهخدا از آن، تختی است که بر آن تشک، لحاف و بالش گذاشته‌شده و برای خوابیدن مورداستفاده قرار می‌گیرد.در بسیاری از فرهنگ‌ها، تختخواب را مهم‌ترین وسیلهٔ خانه می‌دانند.
در تختخواب‌های امروزی، معمولاً از یک تشک که بر روی جعبه‌فنر قرار دارد، استفاده می‌کنند.جعبه‌فنر، جعبه‌ای به اندازهٔ تشک است که در آن چوب و فنرهایی به‌کار رفته که امکان ارتجاع بیشتر را به تشک می‌دهد. این وسیله را روی قاب تخت (که تشک را از زمین فاصله می‌دهد) یا روی توفال‌هایی در اندازهٔ یک‌درچهار اینچی می‌گذارند.
برای راحتی بیشتر، اغلب مردم یک بالش به زیر سر خود و در بالای تختخواب قرار می‌دهند. از پتو، روانداز یا ملحفه نیز برای گرم‌شدن استفاده می‌گردد.
صندلی
صَنْدَلی یا سَنْدَلی الگو:به فارسی افغانستان از اثاث است و برای نشستن بکار میرود. صندلی معمولاً نشیمن و پشتی و چهارپایه و گاه دو دسته دارد.
پیرامون واژه
لغتنامهٔ دهخدا به نقل از محمد تقی بهار این واژه را از دستهٔ لغاتی شمرده‌است که از روسی یا اتریشی و غیره به زبان فارسی وارد شده‌اند. در سرواژهٔ «صندلی» از لغتنامهٔ دهخدا چنین آمده‌است:
سندلی. کرسی که در قدیم کفش پادشاهان بر آن می‌گذاشتند. (حاشیه برهان قاطع چ معین ج ۲ ص ۱۳۳۷). و در همین حاشیه از رشیدی آرد که ظاهراً معرب صندلی است - انتهی. نوعی از تخت کوچک که بهندی جوکی گویند. (غیاث اللغات). مرحوم بهار صندلی را جزء لغاتی شمرده‌است که از روس و اطریش و غیره داخل فارسی شده‌است. (سبک شناسی ج ۱ ص ۲۸۱). کرسی پشت دار که بر وی نشینند. زیرگاه: به کرمان آمد و بر پهلوی تخت سلطانی بر صندلی صدارت نشست. (سمط العلی ص ۸۱). در آن حین از اسپ پیاده شده و بر صندلی نشسته، عراقیان را بر محاربه و دستبرد تحریص کرد. (حبیب السیر).
انواع صندلی
بر پایهٔ کاربرد
صندلی چرخدار: نوعی صندلی دارای چرخ برای افراد معمول و بیمارانی که قادر به حرکت نیستند، ویلچر.
صندلی الکتریکی: نوعی صندلی فلزی که از آن جریان برق عبور داده و برای اعدام به کار می‌برند.
صندلی تاشو: صندلیی که در وسط دو پایه آن لولا بکار برند که چون خواهند دوتا شود، و حمل و نقل آن آسان گردد.
صندلی دسته‌دار: صندلیی که از دو طرف آن برای تکیه دارای دسته باشد.
صندلی راحت: صندلیی که براحتی بتوان روی آن نشست و آن چنانست که تکیه گاه و نشیمنگاه صندلی از پارچه یک تیکه‌است. بالای پارچه به انتهای تکیه گاه و پائین آن به انتهای نشیمنگاه بسته‌است.
بر پایهٔ جنس
صندلی چرمی: صندلیی که روکش آن از چرم است.
صندلی حصیری: صندلیی که نشیمنگاه آنرا از نی سازند. صندلیی که نشیمنگاه و تکیه گاه آن از نی یا رشته‌های چرم حصیرباف باشد.
صندلی فلزی
صندلی چوبی
صندلی تابوره
صندلی تابوره صندلی‌های چرخدار بدون تکیه هستند که در بارها و همچنین در آزمایشگاه از آن استفاده میشود.
تابوره جهت نشستن جراح، کمک جراح، متخصصین بیهوشی در هنگام عمل جراحی در اتاق عمل مورد استفاده قرار می‌گیرد و در اندازه‌های مختلف قابل دسترس است.این صندلی قابلیت قابلیت تنظیم ارتفاع نیز دارد.
این صندلی باید بعد از هر عمل جراحی باید استریل مجدد شود.
میز
میز وسیله‌ای از اثاث خانه است که از یک صفحه رویی و پایه‌هایی که آن را نگه می‌دارند تشکیل شده است و غالباً برای نگه داشتن غذا یا وسایل دیگر در ارتفاعی مناسب برای استفاده راحت در هنگام نشستن به کار میرود.
میزهایی بسیار قدیمی در مصر کشف شده‌اند که با فلز یا سنگ ساخته شده بوده و برای قرار دادن اشیا به کار برده می‌شده اما جهت نشستن کاربرد نداشته اند. یونانیها و رومیهای قدیم نیز از میز استفاده می‌کرده‌اند.
میز اکثراً به همراه صندلی به کار برده میشود. رویهً برخی از میزها دارای لولا بوده و باز و بسته میشوند و گاهی قابل تنظیم نیز هستند برخی از میزها نیز دارای قطعاتی جدا شونده هستند.تعدادی از میزها کوچک و تا شو بوده و قابل حمل کردن هستند. میزهایی نیز در هواپیماها و بعضی خودروها در پشت صندلی تعبیه شده است که بسیار کوچک هستند و برای غذا خوردن در این مکانها به کار می‌روند. میزها غالباً دارای چهار پایه هستند اما بعضی از آنها ممکن است تنها یک پایه در وسط داشته باشند یا طراحیهای دیگری داشته باشند.میزهای سه پایه در قرون هجدهم و نوزدهم میلادی در اروپا بسیار شایع بوده و برای گذاشتن شمع یا چای خوردن استفاده می‌شده‌اند.
قفسه
قفسه یا گنجه نوعی کابینت است که اغلب از چوب ساخته شده و در خانه‌ها برای نگهداری ظروف یا لباسها و یا مشروبات در مقابل آلودگی و گرد و غبار استفاده میشود. تاریخچه استفاده از قفسه‌ها به قرون وسطی برمی‌گردد.
بارگیر
در صنعت ترابری، بارگیر قسمتی ثابت و یا غیر ثابت از وسیله نقلیه باری است که کالا، داخل یا روی آن قرار می‌گیرد. بنابراین بخش پشتی وانت‌بارها، کامیون‌ها و تریلی‌ها بارگیر نام دارد.
انواع بارگیرهای ترابری
بارگیر ثابت
بارگیری است که قابل جدا شدن از قسمت کِشنده وسیله نقلیه باری نباشد.
بارگیر غیر ثابت
بارگیری است که قابل جدا شدن از قسمت کشنده وسیله نقلیه باری باشد.
کفی
بارگیر غیر ثابتی است دارای کف پوشیده و بدون دیواره اتاق بار که عموماً برای حمل آهن آلات رول، کالاهای بسته بندی شده و در برخی موارد کانتینر استفاده میشود.
یخچالدار
نوعی از بارگیر با بدنه و سقف عایق بندی شده و مجهز به سامانه سردکننده‌است که عمدتاً برای حمل کالاهای فاسد شدنی به کار میرود.
کمپرسی
نوعی از بارگیر با بدنه فلزی و مجهز به جک هیدرولیک بالابرنده برای تخلیه کالا است که برای حمل کالاهایی مانند مصالح ساختمانی مواد معدنی و جز اینها بکار میرود.
اتاقدار
نوعی بارگیر ثابت است که دارای دیواره و کف پوشیده بوده و به منظور حمل بارهایی مانند کالاهای بسته بندی شده، فراورده‌های کشاورزی، دام و جز اینها بکار میرود.
بونکر
نوعی بارگیر فلزی استوانه‌ای شکل مجهز به موتور تخلیه کالا است که برای ترابری کالاهای فله‌ای مانند گندم، سیمان، ملاس، چغندر و غیره بکار میرود.
بارگیر بغلدار معمولی
بارگیر جامبو
بارگیر مسقف
بارگیر کمرشکن
بغلدار چادری
تانکر مخزن دار
تاقچه
تاقچه یا طاقچه یکی از مولفه‌های معماری در ایران است.تاقچه گاه از جنس چوب و زمانی از جنس سنگ اما عموماً از جنس گچ ساخته میشود.فرورفتگی داخل دیوار در اتاق‌ها، ایوان‌ها و حتی راهروهای خانه‌ها است. این تاقچه‌ها معمولاً با زیبائی و به وسیله انواع گچبری‌ها تزئین میشوند. ار تاقچه‌ها برای گذاشتن وسائل تزئینی یا حتی چراغ‌های لامپ و مانند آن استفاده میشود. تاقچه‌ها اگر بلند و بالاتر از قد انسان باشند رف نامیده میشوند و برای نهادن اشیائی که باید از دسترس کودکان دور بماند استفاده می‌گردد. در برخی نقاط از جمله شمال ایران از تاقچه‌های چوبی استفاده میشود.
حوضچه تعمید
حوضچه تعمید سنگاب یا حوضچه‌ای است که در مکان‌های مذهبی مسیحی برای نگاهداری آب تعمید و تعمید دادن کودکان و بزرگ‌سالان استفاده میشود.
حوضچه تعمید را معمولاً از سنگ، چوب، یا فلز می‌سازند. در ساختمان‌های جدید گاه این حوضچه‌ها را از شیشه هم می‌سازند. برخی از حوضچه‌های تعمید شکل‌هایی نمادین دارند برای نمونه حوضچه‌های تعمید با شکل سه‌گوش نشان‌گر باور به تثلیث‌ند.
کابینت
کابینت قفسه یا کمدی است که گاهی در حمام و اغلب در آشپزخانه برای نگهداری مواد غذایی، لوازم پخت‌وپز و ظروف استفاده میشود. کابینت‌ها در آشپزخانه‌های امروزی، اغلب بیشتر فضای بین یخچال، اجاق گاز و سینک ظرفشویی را اشغال می‌کنند. ولی در حمام‌ها، کابینت معمولاً به‌صورت تکی و فقط در بالای روشویی و یا توالت و به منظور نگهداری هوله، دارو و یا وسایل بهداشتی استفاده میشود.
تاریخچه
کابینت به شکل امروزی، در اوایل قرن بیستم میلادی و ابتدا به صورت کمدهای تکی در آشپزخانه‌ها به کار گرفته شد. تا پیش از آن آشپزخانه‌ها دارای کابینت‌های ثابت و جاسازی شده و محل مشخصی برای اجاق گاز، یخچال و دیگر وسایل آشپزخانه نبودند و اغلب فعالیت‌های صورت گرفته شده در آشپزخانه (مانند آماده سازی مواد غذایی) بر روی میز وسط آشپزخانه انجام می‌شد.
نقش کابینت در آشپزخانه
برای مدیریت بهتر فضای آشپزخانه با توجه به مثلث کار و با توجه به شرایط خاص استفاده کننده، از کابینت استفاده میشود. طراحی صحیح کابینت در آشپزخانه، موجب میشود تا فضای مفید و قابل استفاده آن آشپزخانه و سطح رفاه کاربر جهت پخت‌وپز و شست‌وشوی ظروف افزایش یابد.
انواع کابینت
کابینت‌ها بسته به نوع مواد سازنده به کابینت‌های فلزی، چوبی، ام‌دی‌اف، های گلاس ، پی‌وی‌سی، و یا ترکیبی تقسیم میشوند.کابینت‌ها را همچنین بر اساس اندازه می‌توان بصورت‌های آماده(معمولی)، نیمه سفارشی و یا سفارشی تهیه نمود.
طراحی کابینت‌ها
طراحی کابینت‌ها با توجه به تنوع آشپزخانه‌ها از نظر شکل طراحی(یو شکل، ال شکل، خطی، شبه‌جزیره‌ای و جزیره‌ای)، صورت می‌پذیرد. در هر حال در هنگام طراحی کابینت باید دقت نمود که جهت بازشدن در آن باید برخلاف جهت حرکت شخص استفاده کننده باشد.
سینی
ضرب المثل در گویش دزفولی:"عارف عارف تشت مو از ری بوم افتید اوازه ی مو به شهر کرمون افتید " در زمانی که با کوچکترین کاری که انجام داده میشود و خیلی ها متوجه میشوند بکار میرود.سینی، طبق و تشت (طشت) ظرفی مسطح با لبه کوتاه و عمق کم است.که برای حمل و پذیرایی غذا، آشامیدنی و سایر ظروف به کار میرود. به همین دلیل معمولاً مسطح بوده، و لبهٔ کوتاه آنها برای جلوگیری از لغزش و افتادن اشیایی است که بر روی آنها حمل میشود.سینی‌ها در اشکال گوناگونی ساخته میشوند، ولی کاربرد نوع مستطیل و بیضی آنها بیشتر است. جنس سینی ممکن است از فلزات گوناگون، پلاستیک، چوب، ملامین و سایر مواد باشد.
صندلی لهستانی
صندلی لهستانی گونه‌ای صندلی چوبی است که در برخی اجزای آن چوب خم شده بکار رفته است. روش ساخت میز و صندلی به این روش را میشائل تونت در قرن نوزدهم ابداع کرد. چون نخستین بار یکی از مهاجران لهستانی این روش را در ایران بکار گرفت این صندلی در ایران به صندلی لهستانی معروف شد.
جانانی
جا نانی که در زبان گفتاری «جا نونی» واگویش میشود ابزاری است که از آن در آشپزخانه بهره برده میشود و کارکردش نگهداری هر چه بهتر نان می‌باشد. جا نانی می‌تواند از آلوده شدن و خشک شدن نان جلوگیری کند ولی دربارهٔ کپک زدن با نگرش به پلاستیکی و دربسته بودن بیشتر جانانی‌های امروزی، خود این ویژگی‌ها می‌تواند شتاب در کپک زدن را به دنبال داشته باشد.
دکور
آرایه یا دکور در زبانزدها و اصطلاحات نمایشنامه و سینما، به مجموعهٔ ساختمان و اشیا و اسباب و دیگر عوامل آرایشی و تزئینی در صحنه نمایش گفته میشود.همچنین در میان عموم مردم منظور از دکور، چگونگی چیدمان و آرایش وسایل در خانه می‌باشد.
گچبری
هنر گچبری یکی از هنرهای وابسته به معماری است که در هر منطقه و هر دوره زمانی، شکل و شیوه مخصوص به خود را داشته است. همان طور که از نام این هنر پیداست، مصالح اصلی بکار رفته در این هنر گچ می‌باشد. در ایران نیز گچبری در دوره‌های مختلف تاریخی همراه با تفاوت‌هایی بوده است. گچ به دلیل داشتن خاصیت شکل‌پذیری، چسبندگی، رنگ مطلوب، کاربرد آسان، فراوانی و ارزانی کاربرد زیادی در هنرهای تزئینی دارد.
پیشینه
شواهد باستانشناسی نشان می دهند که تاریخ ساخت گچ به پیش از ساختن خشت و پخت آن به صورت آجر می رسد. در قدیمی ترین بنای دنیا، یعنی اهرام ثلاثه مصر که قدمتی چهار هزار و پانصد ساله دارد، از گچ به عنوان ماده چسبنده مقاوم بعد از ازاره در بین سنگ ها و جهت کلاف سازی آنها استفاده شده است. یکی از کاربردهای ویژه گچ، اندود کردن دیوارها و سطوح داخلی ساختمان ها است و هنر گچبری، این آراستگی را به حد کمال و دلنوازی می رساند. به کار بردن تزئینات گچی در تزیین دیوارها، روش معمول در شهر های ایران و عراق بوده است. اولین مردمی که در ایران به این کار دست زدند هخامنشیان و سپس ساسانیان بودند و اعراب در جریان فتوحات خویش، این هنر را از آنها فرا گرفتند. هنرمندان دوره اموی به طور وسیعی کاخ ها را با گچبری منقوش برجسته تزئین می نمودند. نمونه بسیاری از این گچبری ها در کاخ های «خربة المفجر»، «الحیر الغربی» و «المنیه» به کار برده شده است که گچبری های کاخ المنیه به واسطه در بر داشتن عناصر آدمی و حیوانی در کنار تزئینات هندسی و گیاهی، اهمیت بیشتری دارد. روش تزیینات گچی روی دیوارها، پس از به کار گیری خشت در بناها گسترش پیدا کرد و این روش در کاخ های شهر سامرا رواج یافت. پایین دیوارها با ازاره گچی به ارتفاع حدود ۱۰۰ سانتی متر پوشانده می شد. این گونه تزیینات در دو قصر جوسق و بلکوارا به کار رفته است. مجموعه تزیینات کاخ های سامرا در مرحله اول طبیعی هستند اما در دوره بعد عناصر تزیینی از طبیعت فاصله می گیرند. در سومین مرحله، زمینه تزیینات عمق چشمگیری می یابد که بهترین نمونه های آن در کاخ بلکوارا به چشم می خورد. در این دوره، ابتکار پوشش سطح آن چنان کامل گردید که تقریباً تمام زمینه را می پوشاند و این امر که برای نخستین بار در هنر اسلامی رواج یافت، اوج ترقی روش های تزیینی به شمار می رود و پس از آن در دنیای اسلام منتشر شد و از مهم ترین ارکان هنر اسلامی گردید. روش تزیینات گچی روی دیوارها از طریق حکومت طولونی از عراق به مصر انتقال یافت و نمونه هایی از آن در جامع طولون روی سطح داخلی و اطراف طاق ها و دور پنجره ها به کار برده شد.
هنرمندان دوره فاطمی، همچنان تحت تأثیر تزیینات هنر ساسانی (هنر رایج در دوره عباسی) بودند. تزیینات نقاشی گچی موجود در رواق قبله جامع الازهر از عناصر گیاهی که از روش تزیینات طولونی و عباسی اقتباس گردیده، تشکیل یافته است ولی اختلاف در طریقه استفاده از آنهاست. همچنین نمونه های زیبایی از خط کوفی مشجر در کتیبه موجود زیر سقف یافت می شود. در دوره فاطمی اهمیت تزیینات خطی افزایش یافت و به کار گیری خط کوفی مشجر روی زمینه های برگدار اشکال گیاهی انتشار یافت.
در دوره ایلخانی، هنر گچبری به سرحد کمال مطلوب رسید. به وجود آمدن محراب های گسترده با انواع خطوط به ویژه گونه های مختلف کوفی، به کار گیری انواع گره هندسی با نقوش اسلیمی طوماری و اسلیمی ماری در لا به لای کتیبه و اسپرهای خط با گل و برگ های پهن و نیز گودی و برجستگی نقوش، موجب تحولی عظیم و خلق شاهکارهای عظیم گچ بری در این دوران شد.
تزیینات گچی معمول در دوره سلجوقی، در عصر ایلخانی به تدریج رو به دگرگونی رفت و پر بودن و شلوغی تزیینات تبدیل به ویژگی گچبری این دوران شد. از زیباترین نمونه این گونه تزیینات شلوغ، نقوش به کار رفته در مسجد حیدریه قزوین، جامع ورامین و محراب مسجد ارومیه را می توان نام برد. روش های متنوع کنده کاری روی گچ و شلوغی عناصر تزیینی مختلف، در قرن هشتم جایگاهی خاص یافت. بهترین نمونه بیانگر این تحول، محراب اولجایتو در مسجد جامع اصفهان است که تاریخ ساخت آن ۷۱۰ ه.ق است.
در دوره ممالیک بحری، روش تزیین دیوار ها با نوار های گچی منقوش به عناصر نوشتنی، روی زمینه تزیینات گیاهی رایج گردید که نمونه آن در بالای پنجره مسجد «الظاهر بیبرس» مشاهده می شود. زیباترین نمونه های گچی مملوکی، در پنجره های گچی مشبک موجود در جامع دیده می شود که با اشکال هندسی همراه با شیشه های رنگین تزیین شده است. این پنجره ها را حاشیه هایی مزین به عناصر برگ و شاخه و نوشته های کوفی در بر گرفته است.
دوره تیموری، عصر به وجود آمدن رسمی بندی و کار بندی هایی از قالب های گچی مقرنس و قطار بندی های گچی ارزشمند است. به طور کلی، در هنر گچ بری این دوران انواع خطوط کوفی مشجر، مزهر، معقد و مشبک و نیز خط های محقق، نسخ، ثلث، رقاع، تعلیق و نستعلیق و به خصوص از خط معقلی، استفاده فراوان شده است. از آثار فراوان این دوره می توان به مقرنس بندی های گچی ارزشمند سر در مسجد میدان کاشان، قطار بندی های گچی مدرسه خرگرد در خواف و خطوط گچ بری شده در بقعه شیخ احمد جامی در تربت جام را نام برد.
در دوره صفوی، هنر گچ بری وارد روش های خاصی می شود. به طوری که زیباترین مقرنس بندی های گچی با عناصر گوناگون به خصوص مقرنس های طاس و نیم طاس همراه با نقوش گل و گیاه با انواع تیغه های گچی دالبری، زینت بخش کاخ های شاهی شده است. در این میان می توان به پدیده های ارزشمند مقرنس قطار و کار بندی ها و یزدی بندی های گچی بسیار شگرف کاخ هشت بهشت، سر در بازار قیصریه اصفهان و به خصوص دالبر های تیغه منقوش از ظروف گوناگون همچون تنگ و سبو و مقرنس بندی های طاسه دار گچی در تالارهای شاه نشین و موسیقی کاخ عالی قاپو و نیز خط گچبری ثلث بسیار ارزشمند در صفه درویش مسجد جامع همین شهر را یاد داشت.
keywords : هیت،سایت هیت شا،هیت شا
